Τα νέα εγκληματικά μέτρα κατά εργαζόμενων και συνταξιούχων, η νέα ληστεία των συντάξεων, οι επώδυνες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, ρίχνουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε μια βαρβαρότητα χωρίς τέλος. Η πολύχρονη επίθεση που εξελίσσεται με πρωτόγνωρη σκληρότητα τουλάχιστον για τα μεταπολιτευτικά χρόνια - και κορυφώνεται τις μέρες αυτές - μαρτυρά ότι το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει και μέσα σε αυτή την πορεία σαπίσματός του, γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο, ακόμα πιο βάρβαρο. Κάτω από το βάρος της κρίσης του, μπλεγμένο στις αντιφάσεις του και στους αναπόφευκτους ανταγωνισμούς του, εγκαταλείποντας τα προσχήματα άλλων εποχών, «απελευθερώνει» τις πιο καταστροφικές δυνάμεις του, αποκαλύπτεται!
Η επιβίωση του συστήματος, η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου προϋποθέτει όχι μόνο την εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων, και την λήψη νέων μετά από μερικούς μήνες. Απαιτεί κάτι πιο σημαντικό: Την ολοκληρωτική καθυπόταξη της εργατικής τάξης στα συμφέροντα του κεφαλαίου, την υποδούλωση ενός ολόκληρου λαού στις επιδιώξεις των μονοπωλίων, το σκλάβωμα του εργάτη, την ολοκληρωτική εγκατάλειψη των γερόντων, την καταδίκη της νέας γενιάς σε μια ζωή - κόλαση.
Να γιατί μπροστά σε αυτές τις κοινωνικές συνθήκες που παραπέμπουν σε ένα σύγχρονο Μεσαίωνα, στον οποίο για τους εργαζόμενους δεν αναγνωρίζεται το παραμικρό δικαίωμα, σε μια πραγματικότητα όπου ο εργάτης βίαια μετατρέπεται σε σύγχρονο δούλο, ο αγρότης σε κολίγο, ο μικρέμπορος και ο μάστορας σε είδος προς εξαφάνιση, μέσα σε συνθήκες ενός ολοκληρωτικού ταξικού πολέμου, που θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της ίδιας της επιβίωσης του λαού μας, δε χωρούν μεσοβέζικες απαντήσεις, ούτε μισόλογα. Απαιτείται ταξική, λαϊκή, αφύπνιση και ευθύνη, ταξικό σθένος και απόφαση για δράση.
Μια αφύπνιση που δεν μπορεί
παρά να οδηγεί σε μια συνειδητή στράτευση στον αντιμονοπωλιακό αγώνα για να αποτραπεί ο εκβαρβαρισμός του λαού μας. Δεν αρκούν σήμερα κάποιοι αγώνες για να εμποδίσουμε το άλφα ή βήτα μέτρο. Δεν φτάνει μια απεργία για να διασώσουμε κάτι από τις συντάξεις και τους μισθούς. Γιατί είναι σίγουρο ότι και αυτό το «κάτι» θα επιδιώξουν να το πάρουν και πάλι στο επόμενο πακέτο μέτρων, στο επόμενο μνημόνιο. Οπως άλλωστε πολλές φορές έγινε στο παρελθόν. Τώρα απαιτείται λαϊκή οργάνωση και πάλη που θα αμφισβητεί τα θεμέλια του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, θα απαιτεί ριζικές ανατροπές στην οικονομία και στην εξουσία, θα διεκδικεί έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση
Αναρτήθηκε από xristos bellos