Mprext     lexiko2    youtube1a    youtube2  mail

Ο μύθος της "καλής" μετανάστευσης στη Γερμανία του ’60.

Με αφορμή τη συζήτηση που άνοιξε γύρω από το ζήτημα των προσφύγων, (είτε λόγω πολέμου, είτε λόγω οικονομικών δυσχερειών) άρχισε πάλι να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο κυρίως αλλά και στα ΜΜΕ, ο μύθος της σωστής αντιμετώπισης των μεταναστών στην (τότε) Δ. Γερμανία. Αναδείχτηκαν οι διαφορές στην οργάνωση, στην υποδοχή και στην αντιμετώπιση των ξένων εργατών από το γερμανικό κράτος. Πολλοί αναφέρονται και στις σημερινές συνθήκες, που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονοι μετανάστες στην ίδια χώρα.

Για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στη σκέψη μας, πρέπει να απαντήσουμε σε κάποια ερωτήματα.

  • Γιατί κάποιος φεύγει από τα πάτρια εδάφη και προσπαθεί να βρει διέξοδο σε άλλον τόπο;
  • Πώς θα τον δεχτούν στον άλλο τόπο;

1) Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι εύκολη και προφανής. Όταν εξαθλιώνεται κάποιος και δε βλέπει καμιά ελπίδα στον τόπο του, αναγκάζεται, για να ζήσει τα παιδιά του να ψάξει λύση αλλού. Είτε σε εσωτερική είτε σε εξωτερική μετανάστευση. Όταν δε το ίδιο σου το κράτος σε σπρώχνει προς αυτή τη λύση…

Το αστικό κράτος, μετά την ήττα του Δ.Σ.Ε., ξεμπέρδεψε σε μεγάλο βαθμό με τους "εχθρούς της πατρίδας", με όλους εκείνους που ήθελαν να πάρουν τα σπίτια, τα χωράφια ακόμη και τις γυναίκες των Ελλήνων. Με αυτούς που ήθελαν να στείλουν τα νιάτα της χώρας σκλάβους στο "σιδηρούν παραπέτασμα". Άρχισε λοιπόν τη ανασυγκρότηση της πατρίδας. Υπήρχαν όμως προβλήματα. Τα χρήματα από το σχέδιο Μάρσαλ φαγώθηκαν πολύ γρήγορα. Μαυραγορίτες, δωσίλογοι και κάθε λογής "επιχειρηματίες", αδυνατούσαν να επενδύσουν για να ανασάνει η οικονομία.
Τότε λοιπόν μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο "αντιπαροχή" και η τσιμεντοποίηση της Αθήνας και άλλων πόλεων. Η επαρχία έπρεπε να ερημώσει και ο κόσμος να αναγκαστεί στην αστυφιλία, ψάχνοντας μεροκάματο. Αλλά και αυτό το μέτρο δεν απέδωσε πολλά. Έτσι το κράτος αποφασίζει να στείλει τα νιάτα του, την παραγωγική δύναμη της πατρίδας, όχι σκλάβους στο «σιδηρούν παραπέτασμα». Εργαζόμενοι, με διακρατική συμφωνία, εξασφαλισμένοι. Με αυτό τον τρόπο οι γερμανικές βιομηχανίες έχουν φτηνούς εργάτες, η Γερμανία ανασυγκροτείται και η Ελλάδα κερδίζει. Ζεστό συνάλλαγμα έρχεται στη χώρα, το οποίο με τους αναπτυξιακούς νόμους χαρίζεται σχεδόν στους επιχειρηματίες που με τη σειρά τους, βοηθούν στην ανοικοδόμηση της χώρας.
30 Μαρτίου 1960
Κυβέρνηση Ε.Ρ.Ε. του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Παναγιώτης Κανελλόπουλος Αντιπρόεδρος Υπουργικού Συμβουλίου.
Υπογράφεται η συμφωνία.

*Η ηχογάφηση έγινε το 1962 στην Paderborn της Δ. Γερμανίας

2) Στον τόπο υποδοχής. Οι μετανάστες είχαν διαφορετική αντιμετώπιση.
Από τη μια τα αφεντικά. Η στάση τους αποτυπώνεται στην περίφημη φράση του συγγραφέα Μαξ Φριτς: "φωνάξαμε εργάτες και ήρθαν άνθρωποι".
Οι γερμανοί εργαζόμενοι έβλεπαν τους μετανάστες εχθρούς γιατί φοβόταν ότι θα χρησιμοποιηθούν σαν μοχλός πίεσης μισθών και ωραρίου. Βέβαια, δεν κατανοούσαν ότι οι μετανάστες που βρέθηκαν στη χώρα τους, ήταν αποτέλεσμα συμφερόντων των δικών τους επιχειρήσεων. Δεν κατανοούσαν ότι οι δικοί τους επιχειρηματίες, οι πατριώτες τους, ενδιαφέρονταν για το κέρδος τους και ο πατριωτισμός ερχόταν σε δεύτερη ίσως και τρίτη, τέταρτη μοίρα.
Και σήμερα μεταναστεύουν έλληνες στη Γερμανία. Τα ΜΜΕ βγάζουν κορώνες για τα καλύτερα μυαλά που φεύγουν, για τα νιάτα της χώρας που ξενιτεύονται. Δε μας λένε γιατί φεύγουν. Ποιος δημιουργεί τις συνθήκες; Γιατί αναγκάζονται να φύγουν; Όσο για τον πατριωτισμό: Αν κάνει μια έρευνα κάποιος στο διαδίκτυο θα δει ότι ΕΛΛΗΝΕΣ επιχειρηματίες στη Γερμανία, εκμεταλλεύονται ΕΛΛΗΝΕΣ μετανάστες με το χειρότερο τρόπο. Ούτε σε αυτή την περίπτωση έρχεται σε πρώτη μοίρα ο πατριωτισμός. Και εδώ έρχεται σε δεύτερη ίσως και τρίτη και τέταρτη μοίρα.
Όλα αυτά δεν ισχύουν μόνο στη Γερμανία. Ισχύουν σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Ισχύουν και στη χώρα μας. Κάποιοι δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες στις διάφορες χώρες και αναγκάζουν τους μετανάστες να έρθουν στη χώρα μας. Με πολέμους, με οικονομικούς αποκλεισμούς, με κατάρρευση της οικονομίας των χωρών τους. Και αυτοί είναι και ΕΛΛΗΝΕΣ επιχειρηματίες. Που κερδίζουν και από τις χώρες προέλευσης των μεταναστών και από την εκμετάλλευσή τους εδώ.