Mprext     lexiko2    youtube1a    youtube2  mail


Διαδόθηκε στην αγορά πως οι κρατούντες

επιδοθήκανε σε φιλοσοφική αντιδικία

γύρω από υψίστης σημασίας αντικείμενο

ως λέγεται ότι είναι αυτό της «φύσης του ανθρώπου».

MITSOTAKIS

Ο ένας υποστήριξε πως «αντιτίθεται

η κοινωνική ισότητα στου άνθρωπου τη φύση»,

πως της κοινωνικής ισότητας το εγχείρημα

«καταστρατήγηση ατομικών δικαιωμάτων

μα και της ίδιας της δημοκρατίας» συνεπάγεται.

(Κι ένας καλός του μαθητής

ή μήπως δάσκαλος;

συνηγορώντας

«άνισα ζούνε τα αρνιά κι οι λύκοι», είπε,

άρα είναι «μάταιη και μεταξύ των λύκων η ισότης».

Μα ποιος του δίνει τώρα εκείνου σημασία!)

TSIPRAS

Ανταπαντών στον πρώτο ο δεύτερος αμέσως

ανέκραξε «μα που το είδε αυτός αυτό γραμμένο;»

(Γραμμένο ίσως να μην είναι αυτό, ούτε και τ’ άλλο.

Μα ίσως και τα δυο να ’ναι γραμμένα

σε αναρτήσεις του τουίτερ και του φέισμπουκ).

Και ως τρόπαιο της φιλοσοφικής του νίκης

κήρυξε «στήριξη των μικρών έναντι των μεγάλων»

στήριξη των αρνιών απέναντι στους λύκους

(στήριξη των αρνιών από τους λύκους, εννοούσε)

«των ανισχύρων απέναντι στους ισχυρούς»

που αρνιά είναι οι πρώτοι και οι δεύτεροι είναι λύκοι,

ως φαίνεται,

αν κι είναι άνθρωποι και οι μεν και οι δε

(που μάταιη μεταξύ τους η ισότης

όπως κι η ισότητα ανάμεσα στους λύκους,

μια που οι λύκοι τρων τ’ αρνιά

κι όχι τ’ αρνιά τους λύκους, το κατάλαβες;)

Και θα στηρίξει, είπε, τους ανίσχυρους, ο Τσίπρας,

ο καλός τσοπάνος, τσοπανόσκυλο καλό,

έναντι των ισχυρών,

και τους μικρούς έναντι των μεγάλων.

Και όχι ο Κούλης, που τ’ αρνιά

θ’ αφήσει αφύλαχτα να τρων οι λύκοι.

Μα έμεινε άγραφη για ακόμη μια φορά

η ιστορία της ανθρώπινης της φύσης.

Υπάρχουν, είπανε, μικροί κι ανίσχυροι

και απέναντί τους οι μεγάλοι και ισχυροί.

ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΥΛΗΣ

Κι έτσι συμφώνησαν των δυο σχολών οι φιλοσόφοι:

του νες καφέ φραπέ μα και του φρέντο καπουτσίνο.

Ανίδεοι παραμένοντας και οι δυό, σαν να ξορκίσαν

της φύσης του άνθρωπου την αέναη απειλή,

τέτοια στο δρόμο τους ποτέ τους να μη βρουν, ελπίζοντας,

σαν την ανθρώπινη τη φύση να μην κουβαλούν εντός τους.

Φύση από αίμα κόκαλα και νεύρα

και πνεύμα που τη διαλύει στα εξ ων συνετέθη

για χρόνια πολιόρκαγε τη Ρώμη

και σταύρωσε χιλιάδες κατά μήκος της Αππίας.

Φύση που βιάζεται για την τροφή της

καθημερνώς και όχι πότε-πότε

και για μια στέγη, κάθε μέρα

για ένα ρούχο

φως νερό τηλέφωνο

θέρμανση στην παγωνιά

ημερομίσθιο μεροδούλι μεροφάι

κοκτέιλ-πάρτυ στη θαλαμηγό

ύψιστες αποδόσεις τίτλων χαρτοφυλακίου

αναλωνόμενη σε πρόσθετη εργασία φύση

(ζήτημα αν αρκετή και η αναγκαία)

για φύση που την ξένη εργασία συσσωρεύει ολοένα

και η μία φύση δεν ανέχεται την άλλη

δεν τη γνωρίζει σαν ανθρώπινη δική της.

Θωρακισμένο όχημα πολυτελείας

(θώρακας απεμπλουτισμένου ουρανίου)

τη φύση του εκμεταλλευτή την περιβάλλει

όμοια σαν κι η φιλοσοφία του

η υψηλή και εκλεκτή συγκίνησή του

που αποστολή της ν’ αποστρέφεται

και Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες

και άγριους Ποσειδώνες που φοβάται,

του καταπιεζόμενου, που τον εκμεταλλεύονται, τη φύση.

Διαρκούσης της ανθρώπινης προϊστορίας

δεν είναι μιά η φύση αλλά δύο:

φύση του καταπιεστή

και φύση του καταπιεζόμενου.

Κι αν μένει η ανάμνηση μιας μόνης φύσης

μα πολλαπλής όσες οι ανθρώπινες φυλές

που άνθρωπος σήμαινε τής κάθε μιας το όνομα

και άνθρωπου δίκιο έξω της δεν λογιζόταν,

κι αν ήταν άνθρωπος ο κάθε αδερφός,

τώρα είναι αδερφός ο κάθε άνθρωπος.

Γι’ αυτό του ανθρώπου η φύση θα γκρεμίσει

το κάθε τι που την μποδίζει να υπάρξει.

Να πνιγούνε στο αίμα μας ή να πνιγούνε στο πύον τους;

Ιδού η απορία.

(Το πρόβλημα δεν είναι στα τομάρια σας

αχ ησυχάστε

μα μοναχά στην υλική κοινωνική σας θέση).

                                                                                                                                                                 από διέξοδος