Όταν μια χούφτα ανθρώπων έχει στην κατοχή της τα μέσα παραγωγής
και με αυτά εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη αποσπώντας την υπεραξία της,
όταν δηλαδή οι καπιταλιστές μπορούν να αρπάζουν τον πλούτο που παράγεται
με τον ιδρώτα και το αίμα του εργάτη,
όταν, εν τέλει, νομιμοποιείται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο,
είναι αστείο μιλάμε για “ελευθερία” και “δημοκρατία”.
Την καπιταλιστική “δημοκρατία” που επιτίθεται ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα,
στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων,
την “δημοκρατία” της ανεργίας που αγγίζει το 30%,
των συνεχώς μειούμενων μισθών και συντάξεων, της ημιαπασχόλησης, των κατεστραμμένων ονείρων και ζωών, των αστέγων
, των εκβιαστικών διλημμάτων, της αισχρής προπαγάνδας, του εκφοβισμού,
της απελπισίας, των αυτοκτονιών,
των στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους μετανάστες,
αυτήν την “δημοκρατία” να την χαίρονται τα -εκούσια ή ακούσια- τσιράκια
των καπιταλιστών, που την υπερασπίζονται.
Ελευθερία για την εργατική τάξη, δεν θα φέρει η διαχείριση του συστήματος
της εκμετάλλευσης.
Ελευθερία θα υπάρξει όταν οι καπιταλιστές δεν θα έχουν
την δυνατότητα να εκμεταλλεύονται
τα λαϊκά στρώματα και τους εργάτες.