Συμμαθητές μας από τη Γερμανία μας έστειλαν το παρακάτω γράμμα:
Ανοιχτό γράμμα 265 Ελλήνων μαθητριών και μαθητών της Γερμανίας
(Μόναχο, Στουτγάρδη, Φρανκφούρτη, Ντύσελντορφ, Κολώνια, Λεβερκούζεν, Μπόχουμ, Έσσεν, Γκέτερσλο)
Περισσότερα: Ανοιχτό γράμμα 265 Ελλήνων μαθητριών και μαθητών της Γερμανίας
Ένα συγκινητικό γράμμα γράφει* ένα παιδί προς τους συμμαθητές του στο σχολείο για να τους ενημερώσει για το «πρόβλημά» του. Διαβάστε το.
Καλέ μου φίλε, σου γράφω κάποια πράγματα για μένα και το πρόβλημά μου που θα ήθελα να ξέρεις.
Όποιος σας έχει πει ότι στην κατοχή υπήρχε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ που σήκωσε όλο το βάρος της αντίστασης εναντίον των Γερμανών κατακτητών, ότι υπήρχε κάποιος Άρης Βελουχιώτης, κάποιος Στέφανος Σαράφης ,... σας κορόιδεψε. Ειδικά δε μη σας πουν ότι το ΚΚΕ ήταν η ψυχή , ο καθοδηγητής του λαού μας.
Του Αναστασίου Αγ. Τασινού
Εισαγωγή
Η καθημερινή πρακτική του εκπαιδευτικού συστήματος πρέπει να δίνει ίσες ευκαιρίες μάθησης σε όλους τους μαθητές, δίχως προκαταλήψεις και αποκλεισμούς.
Παρακάτω θα αναφερθώ σε μια ξεχασμένη «μειονότητα» του σχολείου, τους αριστερόχειρες μαθητές.
Τα 32 χρόνια εργασίας μου στη Δημοτική Εκπαίδευση ( 20 χρόνια ως μάχιμος Δάσκαλος, 8 χρόνια ως Διευθυντής πολυθεσίων σχολείων και 4 χρόνια ως Σχολικός Σύμβουλος) συνέβαλαν στη συγκέντρωση ενός μεγάλου αριθμού εμπειριών και παρατηρήσεων, σχετικών με τους αριστερόχειρες μαθητές.
Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ, μα ποτέ, ένας σχεδιασμός στήριξης από το Υπουργείο Παιδείας για τους αριστερόχειρες μαθητές.
Ευγενής φιλοδοξία του άρθρου αυτού είναι να προβληματίσει και να βοηθήσει τους δασκάλους, κυρίως τους νεοδιόριστους και τους αναπληρωτές, αλλά και τους γονείς, για τη διαφορετική βοήθεια που πρέπει να δίνουν στους αριστερόχειρες μαθητές. Αν ταυτόχρονα ενεργοποιήσει και το Υπουργείο Παιδείας προς την κατεύθυνση αυτή, τότε θα ολοκληρώσει και τις προσδοκίες του γράφοντος.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Ψωμί-παιδεία-ελευθερία…πάλι!
Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια
Τιμάμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έχοντας μπροστά μας τις αποδείξεις ότι ο αγώνας για «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» συνεχίζεται.
Στο σπίτι, στο σχολείο, στη γειτονιά ... τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Οι γονείς κι οι γείτονες χωρίς δουλειά. Κι όσοι έχουν δουλειά παίρνουν (αν τα παίρνουν) ψίχουλα. Τα χαράτσια πάνε σύνεφο. Τα σχολεία χωρίς πετρέλαιο, χωρίς καθηγητές, χωρίς φράγκο στα ταμεία τους. Η πείνα θερίζει. Το ψωμί είναι ανάγκη επιβίωσης πιά. Για παιδεία ούτε λόγος. Πραγματική ελευθερία για εμάς σήμερα δεν υπάρχει. Η φτώχεια, η εξαθλίωση, η τρομοκρατία όταν αντιστεκόμαστε, δε μας επιτρέπουν να ζούμε σαν άνθρωποι, αλλά σαν σύγχρονοι δούλοι!
Κι αυτές τις ώρες που κάνει κανείς τέτοιες σκέψεις, έρχεται ένα τεράστιο ερώτημα, που επιστρέφει κάθε φορά που τιμάμε κάτι «ηρωικό»:
Περισσότερα: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ