Τη σχολική χρονιά 2014-15 εκτός από τις άλλες πρωτοβουλίες που πάρθηκαν από τα σωματεία και τις γραμματείες του ΠΑΜΕ, διαπιστώθηκε η ανάγκη διδακτικής στήριξης μαθητών. Απευθυνθήκαμε στους συναδέλφους. Πάρα πολλοί συνάδελφοι απάντησαν θετικά και δήλωσαν ότι είναι διαθέσιμοι στην προσπάθεια αυτή. Άσχετοι με το ΠΑΜΕ. Αντέδρασαν σαν δάσκαλοι, γιατί ζουν το πρόβλημα στις τάξεις τους. Το δεύτερο ζήτημα που έπρεπε να επιλυθεί ήταν ο χώρος. Δεν γνωρίζαμε τη γεωγραφική κατανομή των μαθητών που θα ήθελαν να συμμετέχουν. Έτσι σκεφτήκαμε το Εργατικό Κέντρο που είναι σε κεντρικό σημείο.
Μας παραχωρήθηκε ένα γραφείο. Ο αριθμός όμως αυξανόταν. Χρησιμοποιήσαμε τα γραφεία της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Αβέρωφ. Στη συνέχεια όποτε αυτό ήταν δυνατό, εναλλακτικά, το γραφείο του Συνδικάτου Οικοδόμων, την αίθουσα συνεδρίων στο ισόγειο, το υπόγειο, ακόμα και το χώρο μπροστά στο κυλικείο. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο κάθε συνάδελφος. Έπρεπε να κουβαλάει πίνακα, καθίσματα, τα παιδιά πολλές φορές ακουμπούσαν τα τετράδια τους στα γόνατα για να γράψουν. Όπου συζητιόταν το θέμα, μας ρωτούσαν: Γιατί δεν ζητάτε αίθουσες; Ήταν το ξεκίνημα και δεν ξέραμε που να μαζέψουμε τους μαθητές. Παρ’ όλα αυτά, εκείνη τη σχολ. χρονιά, συμμετείχαν στα μαθήματα 20 εκπαιδευτικοί και 50 μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.
Το καλοκαίρι γνωρίζαμε τα προβλήματα καλύτερα. Μας δόθηκε ένα ακόμα γραφείο στο Εργατικό Κέντρο. Αγοράσαμε πίνακες φτιάξαμε τους χώρους. Με το ξεκίνημα διαπιστώσαμε ότι υπήρχε αίτημα από 20 μαθητές στην περιοχή γύρω από τα Καρδαμίτσια. Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι τώρα μπορούσαμε να ζητήσουμε από το Δήμο την παραχώρηση αιθουσών. Δεν μας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι θα συναντούσαμε άρνηση. Δουλεύουμε στα Δημόσια σχολεία και γνωρίζουμε ότι παραχωρούνται αίθουσες. Σε συλλόγους γονέων, πολιτιστικούς συλλόγους, σωματεία, ΜΚΟ. Μόνη προϋπόθεση: να μη διαταράσσεται η λειτουργία του σχολείου.
Το τι ακούσαμε δεν περιγράφεται. …δεν χρειάζονται βοήθεια και στήριξη τα δεκάδες παιδιά και οι οικογένειες που έχουν ήδη απευθυνθεί στα σωματεία για μαθήματα, αφού όπως είπε υπάρχουν τα “κοινωνικά φροντιστήρια” που οργανώνει η Περιφέρεια Ηπείρου, με την Μητρόπολη Ιωαννίνων και τους Φροντιστηριούχους…
Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τη διαδικασία. Καταθέσαμε αίτηση στη Σχολική Κοινότητα του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κάτω Μαρμάρων για να καλύψουμε τον όγκο των μαθητών στα Καρδαμίτσια. Μετά από κάποιους μήνες συνεδρίασε η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας. Για τη συνεδρίαση αυτή έχουμε βγάλει σχετική ανακοίνωση.
Στις 17/2/2016 μπήκε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο προ ημερήσιας διάταξης. Πήγαμε λοιπόν να εξηγήσουμε τι ακριβώς κάνουμε. Προσπάθησα να ζητήσω το λόγο από τον πρόεδρο και η αντιμετώπιση ήταν επιεικώς σκαιή. Στην αρχή μου είπε ότι δεν μπορώ να μιλήσω εκείνη τη στιγμή, με βάση τη διαδικασία. Περίμενα λοιπόν να μου δώσει το λόγο.
Κάποιος σύμβουλος της αντιπολίτευσης αναφερόμενος σε κάποια ενέργεια της Δημοτικής Αρχής είπε τη λέξη «κοροϊδία». Άμεση η αντίδραση του δημάρχου. Έκανε παρέμβαση και συμβούλεψε τον σύμβουλο να μην χρησιμοποιεί τέτοια λέξη.
Κάποια στιγμή απάντησε για το θέμα ο αρμόδιος κ.Τσαμπαλάς. Μεταξύ διάφορων ιλαροτραγικών, ότι η ενισχυτική διδασκαλία είναι ευθύνη του κράτους, ότι δεν δίνονται αίθουσες σε πολιτικούς φορείς, μας επισήμανε ότι με την πράξη μας αυτή ανοίγουμε την πόρτα για την διάλυση της δημόσιας παιδείας. Θεωρώ ότι αυτό είναι μεγάλη βρωμιά. Αφού τοποθετήθηκε και η αρμόδια κ. Τσίλη, η οποία μας παρέπεμψε για άδεια στο Υπουργείο Παιδείας, ζήτησα ξανά το λόγο. Ο πρόεδρος κέρβερος. Φύλαγε τον κανονισμό λειτουργίας. Με ρώταγε με ύφος ανακριτή ..και ποιος είσαι εσύ. Του έδωσα το όνομά μου και του εξήγησα ότι η τοποθέτηση του αρμόδιου θίγει εμένα και άλλους 25 εκπαιδευτικούς, και θέλω να εξηγήσω στο σώμα. Να υπερασπιστώ αυτό που κάνουμε. Δεν σου δίνω το λόγο. Γιατί; Έτσι.
Αηδίασα και έφυγα.
Δεν θα απευθυνθώ στους εκπαιδευτικούς γιατί ξέρουν τι γίνεται με την παραχώρηση αιθουσών. Καλώ όλους τους πολίτες της πόλης να επισκεφτούν τα σχολεία της γειτονιάς τους, απογεύματα ή βραδάκι και να μάθουν τι δραστηριότητες γίνονται. Μόνο για τα ΔΩΡΕΑΝ μαθήματα σε φτωχά παιδιά δεν υπάρχει τρόπος. Εκεί Υπάρχει φράχτης. Μάλλον τοίχος.
Θα είχε ενδιαφέρον να ήξερα κάποια στιγμή τη θέση του Συλλόγου Εκ/κων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ιωαννίνων για τη στάση των μελών του Δ.Σ. στη συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτοπής παιδείας.
Υ.Γ.Όπως έγραψε και ο φίλος μου οΣτέργιος στο facebook, ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! Εκεί στο Εργατικό Κέντρο. Κι όποιος θέλει από τους άρχοντες ή μη να δει τι κάνουμε, ας έρθει. Να τον κεράσουμε και καφέ, τσάι, πορτοκαλάδα, ο,τι θέλει. Οχι, δεν τρώμε παιδιά εκεί, Κρόνοι δεν είμαστε, μάθημα κάνουμε, Εκπαιδευτικοί είμαστε, Μαθηματικά, Φυσική, Αρχαία, Νέα, τα ίδια με το σχολείο. Θα θέλαμε βέβαια κάποια αίθουσα διδασκαλίας, γιατί η διδασκαλία σήμερα εκεί γίνεται, αλλά δεν θέλουν να μας δώσουν. Τα παιδιά προσφέρουν τη φρεσκάδα τους στο χώρο, κι ας μη έχουμε όλα τα μέσα. Εκεί οι εργάτες με σέβονται και μου φέρνουν αμέσως καρέκλα να καθίσω, και μόλις τους λέω ότι κάνω μάθημα εκεί μου σπάνε ένα χαμόγελο, τι άλλο θέλω;