Πολύ κουρνιαχτό σήκωσε η κυβέρνηση για την βιντεοσκόπηση των μαθημάτων σε πραγματικό χρόνο. Οι ειδικοί που καλούνται να εφαρμόσουν την απόφαση διαφωνούν. Δεν βρίσκουν καμιά ουσιαστική προσφορά.
Για ποιο λόγο λοιπόν επιμένει η κυβέρνηση;
- Ένας προφανής λόγος είναι η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας στον χώρο των εκπαιδευτικών. Τα πάντα παρακολουθούνται, τα πάντα καταγράφονται. Ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες, προωθήστε την εκπαιδευτική πολιτική και τις επιταγές του ΟΟΣΑ, γιατί σας έχουμε καταγράψει. Έρχεται η αξιολόγηση, οπότε η ικανότητά σας μπορεί να αποδειχτεί. Τα κεφάλια μέσα λοιπόν.
- Ένας δεύτερος λόγος, λιγότερο προφανής είναι η 'κονόμα. Κάποιοι θα πάρουν ζεστό χρήμα από τις πωλήσεις. Κάμερες, μικρόφωνα, νέοι υπολογιστές, servers, μνήμες για αναβάθμιση, σκληροί δίσκοι και ένα κάρο ακόμη υλικά. Επί τόσα σχολεία, επί τόσους μαθητές. Για ποιο λόγο για το τίποτε. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι υπερβολική η υποψία. Ας ανατρέξουμε όμως μερικά χρόνια πίσω και ας θυμηθούμε τι έγινε με τους διαδραστικούς πίνακες των 2.000€. Τα χρήματα δόθηκαν σε συγκεκριμμένο εισαγωγέα, συγγενικό πρόσωπο του υπουργείου Παιδείας. Τότε προβλήθηκε σαν ανάγκη για την "νεα" (sic) διδακτική προσέγγιση: την εποικοδομιτική μάθηση ή κονστρουκτιβισμό. Ένα εργαλείο για καθαρά κατά μέτωπο διδασκαλία. (εδώ) Τι απέγιναν αυτοί οι πίνακες και πως χρησιμοποιούνται;
Οι εκπαιδευτικοί διαφωνούν και αντιδρούν:
"...Όχι γιατί μέσα στην τάξη κάνουμε πράγματα που δεν πρέπει να μάθει ο κόσμος, αλλά επειδή δεν έχει κανένα παιδαγωγικό αποτέλεσμα αυτού του είδους η διδασκαλία. Δεν βοηθάει τους εξ αποστάσεως μαθητές -που τί θα βλέπουν; Τον πίνακα, τον καθηγητή, κάποια παρουσίαση στις οθόνες, τους συμμαθητές τους; Μα αυτό θέλει πεντακάμερο συνεργείο και σκηνοθέτη. Θα εξασφαλίσει το υπουργείο ένα τέτοιο για κάθε αίθουσα; ...Αν θα βλέπει το παιδί μια οθόνη, ή ένα... πανοραμικό του πίνακα και δεν ακούει τον καθηγητή που είναι στην άλλη άκρη από το μικροφωνάκι ή γράφει στον πίνακα, και πέφτει και το ίντερνετ, τί θα καταλάβει; Θα νιώθει σαν «λαθραίος θεατής» μιας παράστασης στην οποία δεν μπορεί να συμμετέχει. Να μη σου τύχει..."
όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Ηλίας Τουμασάτος στο άρθρο του. (εδώ)