Το πολιτικό κριτήριο μερίδας ακροατών, δηλαδή του κόσμου που ψηφίζει και επιλέγει ηγέτες, είναι αξιοθαύμαστο. Παρά την πολύχρονη συνάφεια μαζί του, πάντα βρίσκει τρόπους να με εκπλήσσει. Μετά την προσφυγή και της Κύπρου στον περίφημο Μηχανισμό Στήριξης της Ευρωζώνης, το βασικό επιχείρημα που κυκλοφορεί είναι το εξής: «Και ο κομμουνιστής Χριστόφιας, στον μηχανισμό κατέφυγε. Τι έχετε να πείτε τώρα;» και στραβώνουν το κεφάλι με την ικανοποίηση του νικητή σε μια μάχη όμως που ποτέ δεν δόθηκε…
Έχουμε να πούμε, αυτό ακριβώς που λέτε και εσείς. Ότι εφόσον είσαι και παραμένεις σε έναν σχηματισμό όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορείς να μην τηρείς τους κανόνες αυτού του σχηματισμού, αυτής της ένωσης. Εφόσον έχεις επιλέξει, κάτι υπέρτερο, θα δεχτείς όλα όσα, αυτό το υπέρτερο επιβάλει. Εφόσον έχεις δεχτεί την «ελεύθερη» οικονομία, την «ελεύθερη» αγορά, την «ελεύθερη» κίνηση κεφαλαίων, τα «καλά» δηλαδή της υπόθεσης, τότε θα δεχτείς και τα αρνητικά της ίδιας υπόθεσης.
Περισσότερα: (Σημασία δεν έχει τι δηλώνεις, αλλά τι διαχειρίζεσαι...)
Στον έρωτα και τον πόλεμο, λένε, όλα επιτρέπονται...
Όλα τα μέσα αμύνης, αφοπλισμού και διεκδίκησης είναι επιτρεπτά και σε καμία περίπτωση δε νοείται αποχή από τη μάχη, λούφα ή αποστασία.
Γιατί στον οικονομικό πόλεμο που βιώνουμε καθημερινά δε συμβαίνει αυτό;
Μήπως νομίζεις ότι ο πόλεμος δεν έχει θύμα εσένα; Γιατί;
Επειδή αργοπεθαίνουμε κι η χαριστική βολή θεωρούμε πώς δε θα δοθεί ποτέ;
Περισσότερα: Φοβάμαι όλ' αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα… εσύ;
Μια παράφραση των αντικομουνιστικών λόγων που έβγαζαν στα σχολεία στη δεκαετία του ΄50
Σήμερα ήρθε στο σχολείο μας ένας κύριος με γραβάτα και μας είπε τι είναι ο κομμουνισμός.
Ο κομμουνισμός μας είπε είναι ένα κακό σύστημα που τρώει τα παιδιά των εργατών γιατί υπάρχει πάντα φόβος ότι ανάμεσα σε αυτά θα γεννηθεί ένας επαναστάτης όπως ο Σπάρτακος και θα το καταστρέψει. Αλλά και οι εργάτες του είναι κακοί γιατί θέλουν να τρώνε χωρίς να δουλεύουν και κάνουν όλο απεργίες. Όλοι είναι κακοί εκεί εκτός από μια τρόικα.
Αγαπημένε μου Άη-Βασίλη,
Αν και ποτέ δεν κατάλαβα, αγαπημένε μου Άγιε, πως βρέθηκες απ την Νεοκαισάρεια του Πόντου και την ασκητική ζωή, στο Ροβανιέμι της Φιλανδίας, χοντρομπαλάς κοκκινοσκούφης, εγώ σου στέλνω το γράμμα μου, όπως κάθε χρόνο. Ειδικά φέτος έχω να σου «παραγγείλω» πολλά....
Βαρέθηκα να φοβάμαι. «Τρία χρόνια τώρα δεν κάνω τίποτε άλλο από το να φοβάμαι.
Στην αρχή φοβόμουν μη φτάσει η θύελλα και στη χώρα μας και δε μιλούσα, μέχρι που κάποια νύχτα άκουσα το βουητό της.
Μετά, φοβόμουν μη μας κόψουν τα δώρα και δεν έβγαζα άχνα, μέχρι που ήρθαν τα Χριστούγεννα και τα δώρα κόπηκαν.