1977-2007
30 χρόνια μετά ...
Πριν από κάμποσα χρόνια, συναντήθηκα τυχαία στην Αθήνα με τον Τάσο τον Τασιουλόπουλο. Είχαμε να συναντηθούμε από το ’86 στο σουβλατζίδικο του Χρήστου Σιαμπέκα, σε μια στοά παράλληλη στην Αθηνάς. Τα είπαμε, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και χωρίσαμε. Μετά από μερικούς μήνες μου τηλεφωνεί και με πάθος, μου ρίχνει την ιδέα να προκαλέσουμε συνάντηση συμμαθητών στα Δολιανά. Εγώ, για να πω την αμαρτία μου, δεν ‘’τρελάθηκα’’.
Είμαι από τα Δολιανά, δεν μου είχε πονέσει να τα δω, μιας και τα καλοκαίρια περνώ αρκετό χρόνο στο χωριό. Μου άρεσε όμως η ιδέα να συναντηθώ με ανθρώπους που είχα να τους δω από τότε. Συμφώνησα και πήγα στο Γιώργο το Σκόρδο, που ήταν Λυκειάρχης. Μου φωτοτύπησε την κατάσταση και σημείωσε για όσους ήξερε, που βρίσκεται ο καθένας, τη δουλειά κάνει και όποιο άλλο στοιχείο είχε. (Σας πληροφορώ ότι η χρησιμότητα ήταν τεράστια). Τα έστειλα στον Τάσο και περίμενα. Το είχα πλέον ξεχάσει, μέχρι την άνοιξη που άρχισε ο πονοκέφαλος από τα τηλέφωνα και τα e-mail του Τασιουλόπουλου. Τελικά η συνάντηση ορίστηκε και στις 12 Αυγούστου 2007 έγινε πραγματικότητα. Ήταν πράγματι μεγάλη η συγκίνηση. Τριάντα δύο κορίτσια και αγόρια να συναντιούνται στην αυλή μετά από 30 χρόνια. Αγκαλιές, φιλιά, πειράγματα, αναμνήσεις… Μαζί και τέσσερις από τους καθηγητές μας: Ο Γιώργος ο Σκόρδος, ο Κώστας ο Αναστασίου, ο Αποστόλης ο Μπενάτσης και η Τσιούρη η Κασσιανή. Εκεί και ο επιστάτης του σχολείου, ο Τάκης ο Νάκος. Εκεί κι ο Τάκης ο Σκαλωμένος απ’ το Οικοτροφείο. Μαζευτήκαμε στο αμφιθέατρο. Πήραμε παρουσίες. Θυμηθήκαμε τους δυο συμμαθητές μας που έχουν χαθεί. Τον Αλέκο το Βαλάκο και τον Κώστα τον Νικολάου. Βάλαμε και απουσίες. Τις θεωρήσαμε δικαιολογημένες. Καθηγητές που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν, μας τηλεφώνησαν και μας χαιρέτησαν. Από κει κάποιοι κάναν βόλτα στο χωριό και κάποιοι στο Οικοτροφείο. Όλοι μαζί κατεβήκαμε στην ταβέρνα του Ντέλλα, στη γέφυρα του Καλαμά. Από τις 11 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα και κανένας δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα. Με εντυπωσίασε η παρουσία του Γιώργου του Μπαζίνη, που ήρθε με τη γυναίκα του από τα Χανιά μόνο για την συνάντηση. Κι άλλοι ήρθαν από μακριά. Χάρηκα που τους είδα όλους. Χωρίσαμε με αγκαλιές και την υπόσχεση να το ξανακάνουμε. Όχι στα τριάντα πάλι. Νωρίτερα. Για να προλάβουμε. Τριάντα χρόνια είναι πολλά για να περιμένουμε.
Τάκης Φασούλας
*Παλιές φωτογραφίες έχουν στείλει (με χρονική σειρά) :
Τάκης Φασούλας
Ρένα Δόκου
Θόδωρος Τσαμπαλάς
