Κύριε πρόεδρε του Δημοτικού συμβουλίου!
Κύριε Δήμαρχε!
Αγαπητοί συνδημότες και συγχωριανοί!
Πήρα την απόφαση να επικοινωνήσω- πρώτη φορά- μαζί σας, για ένα θέμα που αφορά τα Δολιανά ( τόπο γεννησής μου) αλλά και ολόκληρο τον Δήμο Πωγωνίου.
Ζω χρόνια μακριά από τον τόπο καταγωγής μου. Εργάζομαι ως φιλόλογος στην περιοχή της Λάρισας. Παραμένω, όμως, δημότης του Δήμου και ψηφοφόρος του.
Έρχομαι αμέσως στο θέμα, που στάθηκε η αιτία να επικοινωνήσω μαζί σας. Πρόκειται για το Κτίριο που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού μας, απέναντι από την Εκκλησία. Το ΔΣ του Δήμου αποφάσισε να επενδύσει στον χώρο αυτό. (όπως και στο Δημοτικό σχολείο).
Προκαλεί απορία η συντονισμένη αντίδραση μερίδας χωριανών σε μια απόφαση – εισήγηση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Πωγωνίου. Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τα έγγραφα τα οποία έχουν κατατεθεί, αρνούνται την συγχρηματοδότηση δύο έργων από το Ταμείο Αλληλεγγύης του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Σε κανένα από τα κείμενα δεν υπάρχει αιτιολόγηση. Γιατί να μην γίνει η χρηματοδότηση;
Ποιος είναι ο λόγος της αντίδρασης;
Δεν μας αρέσει ο χρηματοδότης ή ο λόγος για τον οποίο το χρηματοδοτεί; Προφανώς το δεύτερο.
Συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς του Γυμνασίου και Λυκείου Δολιανών για την απόφασή τους να δώσουν στο αμφιθέατρο του εκπαιδευτηρίου το όνομα της Έλλης Λαμπρίδη.
Η Έλλη Λαμπρίδη (Αθήνα, 9 Ιαν. 1896 - Αθήνα, 28 Ιαν. 1970) ήταν Ελληνίδα παιδαγωγός, φιλόσοφος, συγγραφέας, βιβλιοκριτικός, αρθρογράφος και μεταφράστρια. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες των αγώνων για τα δικαιώματα της γυναίκας.Ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Ιωάννη (1862-14.6.1914) και της Σοφίας, το γένος Φωτιάδη (1863-1941).
Ο πατέρας της, Ιωάννης Λαμπρίδης, νομικός, δημοσιογράφος, λόγιος και πολιτικός, γεννήθηκε στα Δολιανά της Ηπείρου.
Τα αδέλφια της ήταν ο Φρίξος (1898-1980) –δικηγόρος και συγγραφέας, γνωστός με το ψευδώνυμο Λάμπρος Τασολάμπρος –, ο Ευμένης (1900-1992) –πολιτικός μηχανικός, σύντροφός του η γλύπτρια Τίτσα Χρυσοχοΐδου– και η Νίκη (1901), η οποία πέθανε δύο ετών, από μηνιγγίτιδα.
Πραγματικά πρωτοπόρα η ενορία Δολιανών. Ενώ η Εκκλησία δεν έχει ξεκάθαρη θέση εδώ και αιώνες για το ζήτημα του καρναβαλιού, στα Δολιανά επέκτειναν το Καρναβάλι πέρα από την Καθαρή Δευτέρα, μέχρι την Μεγάλη Παρασκευή. Έτσι λοιπόν, ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί μέσα και έξω από την εκκλησία για την περιφορά του Επιταφίου, είδαν έκπληκτοι να κρατάνε τον Επιτάφιο κάτι τύποι μασκαρεμένοι σε στρατιώτες, με φαιοπράσινες στολές, σήματα στα μανίκια, αστέρια στις επωμίδες και τέτοια.
