Dentro        Mprext     lexiko2    youtube1a    youtube2  mail

17/7/1929. Η Γερουσία ψηφίζει το «Ιδιώνυμο».
«Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών»
Ἄρθρον 1
1.Ὄστις ἐπιδιώκει τὴν ἐφαρμογὴν ἰδεῶν ἐχουσῶν ὡς ἔκδηλον σκοπὸν τὴν διὰ βιαίων μέσων ἀνατροπὴν τοῦ κρατοῦντος κοινωνικοῦ συστήματος, ἢ ἐνεργεῖ ὑπὲρ τῆς ἑφαρμογῆς αὐτῶν προσηλυτισμὸν τιμωρεῖται μὲ φυλάκισιν τοὐλάχιστον ἕξ μηνῶν. Πρὸς τούτοις ἐπιβάλλεται διὰ τῆς ἀποφάσεως καὶ ἐκτοπισμὸς ἑνὸς μηνὸς μέχρι δύο ἐτῶν εἰς τόπον ἐν αὐτῇ οριζόμενον.
Μὲ τὰς αὐτὰς ποινὰς τιμωρεῖται καὶ ὅστις ἐπωφελούμενος ἀπεργίας ἢ λοκ-άουτ, προκαλεῖ ταραχὰς ἢ συγκρούσεις.
2. Ὡς ἰδιαιτέρα ἐπιβαρυντικὴ περίπτωσις θεωρεῖται ἡ ἐκτέλεσις τῆς πράξεως ἐν δημοσίω τόπω παρόντων πολλῶν, ἢ διὰ τoῦ τύπου, ἢ ἐὰν ὁ προσηλυτισμὸς ἐνεργεῖται διὰ χρημάτων, ἢ απευθύνεται πρὸς ἀνηλίκους, στρατιωτικοὺς έν γένει, ἢ δημοσίους λειτουργούς.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Κόμμα των Φιλελευθέρων (κεντρώοι)
* * * * * * * * * *
«Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις»
Σκοπός του παρόντος νόμου είναι η διασφάλιση της άσκησης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι δημοσίως σε υπαίθριο χώρο, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Συντάγματος και το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), κατά τρόπο ώστε να μην εκτίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η δημόσια ασφάλεια και να μην διαταράσσεται υπέρμετρα η κοινωνικοοικονομική ζωή ορισμένης περιοχής.
Άρθρο 13.Ποινικές κυρώσεις και αστική ευθύνη.
Όσοι αλλοιώνουν ή επιχειρούν να αλλοιώσουν με βιαιοπραγίες τον ειρηνικό χαρακτήρα δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Νέα Δημοκρατία (δεξιοί)
* * * * * * * * * *
Κάθε ομοιότητα είναι σύμπτωση
* * * * * * * * * * *
Ο πρώτος νόμος ψηφίστηκε από τον "εθνάρχη" και ηγέτη του κέντρου. Τον Βενιζέλο, ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης. Οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση όπως τους εκφώνησε ο ίδιος στη βουλή:
 «Το νομοσχέδιον -είπε- δεν επιδιώκει να διώξη τον κομμουνισμόν ως ιδέαν αλλά τη Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής, αίτινες απέχουν πολύ του ιδεώδους κομμουνισμού. Το νομοσχέδιον επιδιώκει τη δίωξιν των οπαδών της Γ' Διεθνούς. Δε δυνάμεθα να διώξωμεν τον κομμουνισμόν, διότι και ο Χριστός υπήρξε κήρυξ της ιδέας αυτής. Ο Χριστός διεκήρυξε πρώτος τον κομμουνισμόν (σ.σ. νάχα ένα μήλο να ΄ριχνα στο πέρα παραθύρι), αλλά από την υψηλήν ιδεολογίαν του κομμουνισμού μέχρι των ανατρεπτικών ενεργειών των ανθρώπων της Μόσχας, υπάρχει διαφορά».
Η αλήθεια, βεβαίως, είναι εντελώς διαφορετική. Ο Βενιζέλος δεν είχε την ανάγκη κανενός για να πειστεί ότι έπρεπε να θωρακίσει και νομικά το αστικό καθεστώς, λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα σε βάρος του εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ. Φαινομενικά αν εξεταστεί το θέμα κανενός είδους κομμουνιστικός κίνδυνος δεν ήταν ορατός, ώστε να δικαιολογείται μια τόσο βάρβαρη αντιμετώπιση των κομμουνιστικών ιδεών και των φορέων τους. Το εργατικό κίνημα ήταν αποδυναμωμένο αισθητά εκείνη την περίοδο, ενώ το ΚΚΕ στις εκλογές του '28 σημείωσε πτώση και δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Ομως η αστική τάξη δεν έκρινε τη δυναμική των πραγμάτων από τα εκλογικά αποτελέσματα. Η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε πείσει τις αστικές τάξεις, τουλάχιστον των χωρών της Ευρώπης, ότι η επανάσταση είναι αντικειμενικό γεγονός και δε μετριέται με εκλογικά ποσοστά. Το σπουδαιότερο όλων ήταν ο ορατός κίνδυνος να ξεσπάσει μια επαναστατική κρίση σ' ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο που δε θα άφηνε ανέγγιχτη την Ελλάδα, δεδομένου ότι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση 1929 - 1933 φαινόταν από παντού ότι έρχεται. Γι' αυτό το λόγο ο Βενιζέλος αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόταση του Αλ. Παπαναστασίου να διώκονται με το «Ιδιώνυμο» και οι ενέργειες των φασιστών. Αντιλαμβανόταν πολύ καλά πως ο φασισμός ήταν σάρκα από τη σάρκα του ίδιου καπιταλισμού και δεν τον απειλούσε.
Αναλυτικά για το "Ιδιώνυμο" πατήστε εδώ