Mprext     lexiko2    youtube1a    youtube2  mail

29 Αυγούστου 1949
Οι τελευταίοι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας εγκαταλείπουν την πατρίδα τους και συγκεντρώνονται στην Αλβανία.
16 Οκτωβρίου 1949
Ο Νίκος Ζαχαριάδης από το ραδιοφωνικό σταθμό του Βουκουρεστίου διατυπώνει τη γνωστή φράση.

«με το όπλο παρά πόδα»

Από τη μέρα εκείνη έχουν γραφτεί εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες οι οποίες στηρίζουν την άποψη που λέει: Οι δολοφονίες, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, οι εξορίες, οι διώξεις και όλα όσα έχουν υπομείνει οι κομμουνιστές , οι συμπαθούντες, οι συγγενείς και οι κάθε λογής «παραφυάδες», δικαιολογούνται σαν προληπτικό μέτρο.
Χιλιάδες τόνοι μελάνης για να σκεπάσουν την πραγματικότητα.

Στις 8 Ιούλη 2017 πραγματοποιήθηκε επιτυχημένη και εντυπωσιακή εκδήλωση της ΚΝΕ στο Καλπάκι. Έγιναν τα αποκαλυπτήρια μνημείου προς τιμή των φαντάρων- μελών της ΟΚΝΕ, οι οποίοι βασανίστηκαν, εξαιτίας της ιδεολογίας τους, στο απάνθρωπο κάτεργο που αποκαλούνταν «Πειθαρχικός Ουλαμός Καλπακίου».

Με αφορμή αυτό το γεγονός ας δούμε την ιστορία των διώξεων κατά των κομμουνιστών.

Στις 27 Οκτωβρίου του 1918 ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζωρζ Κλεμανσώ ενημέρωσε τον Γάλλο στρατηγό του Μακεδονικού Μετώπου Φρανσέ ντ' Εσπεραί ότι πρόθεση της Αντάντ είναι να επέμβει στην Κριμαία με κύριο σκοπό κατά δήλωσή του: «... να συνεχίσωμεν εκεί την πάλην κατά των Κεντρικών Δυνάμεων, αλλά και όπως πραγματοποιήσωμεν τον οικονομικόν αποκλεισμόν του Μπολσεβικισμού και προκαλέσωμεν την πτώσιν του».
Ο «εθνάρχης» Ε. Βενιζέλος, από το Λονδίνο που βρισκόταν, έστειλε τηλεγράφημα στον Έλληνα πρέσβη στο Παρίσι Α. Ρωμανό:«Παρακαλώ δηλώσατε στον πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών ότι ο ελληνικός στρατός είναι στη διάθεσή τους και δύναται να χρησιμοποιηθεί δια κοινό αγώνα πανταχού, όπου η αποστολή του κρίνεται αναγκαία».
Ο «ηγέτης» μιας χώρας που έχει βγει από τους Βαλκανικούς πολέμους και ετοιμάζεται να ηρεμήσει από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, (δεν έχει λήξει ακόμα. Η συνθηκολόγηση υπογράφτηκε στις 11 Νοεμβρίου 1918), στέλνει τις δύο από τις τρεις μεραρχίες του Α’ σώματος Στρατού, να πολεμήσουν ενάντια σε έναν λαό που έχει επαναστατήσει ενάντια στον Τσάρο.
1923. Η Ανάφη επιλέγεται ως χώρος εξορίας.
Αύγουστος 1924. Η κυβέρνηση Θ.Σοφούλη υλοποιεί την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης – του «εθνάρχη» -και αρχίζει να λειτουργεί τον «Πειθαρχικό Ουλαμό Καλπακίου». Μέχρι το 1934 που σταμάτησε η λειτουργία του έχουμε 16 κυβερνήσεις με συμμετοχή όλων σχεδόν των πολιτικών «ηγετών» της εποχής. Η δίωξη όμως κατά των κομμουνιστών συνεχίζεται.
1928. Στους τόπους εξορίας περιλαμβάνεται ο Αη-Στράτης.
25 Ιουλίου 1929. Ιδιώνυμο. «Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών». Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.
4 Αυγούστου 1936. Δικτατορία Μεταξά. Οι διώξεις και οι βασανισμοί εντείνονται. Νέοι τόποι φυλακίσεων προστίθονται στους ήδη υπάρχοντες. Κέρκυρα, Ακροναυπλία, Τρίκερι, Φολέγανδρος, Κίμωλος, Γαύδος..
Δεκέμβρης 1944. Ο άλλος μεγάλος «ηγέτης» του έθνους. Ο «γέρος» της Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου, το ανδρείκελο των Άγγλων, αιματοκυλάει την Αθήνα εκτελώντας τις εντολές του Τσώρτσιλ. Κάτω από τη διοίκηση του άγγλου αξιωματικού Σκόμπυ, ο ελληνικός στρατός στρέφει τα όπλα ενάντια σ’ αυτούς που δίνοντας και τη ζωή τους, κράτησαν ελεύθερο το μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας στη διάρκεια της τριπλής κατοχής.
1945 – 1946. Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, ξεκίνησαν την Λευκή τρομοκρατία, με εκτελέσεις , δολοφονίες, διωγμούς, φυλακίσεις. Επτά κυβερνήσεις. Η στάση ίδια.
1949 – 1967. Είκοσι οκτώ κυβερνήσεις. Δεν άλλαξε τίποτε. Διώξεις, δολοφονίες, βασανιστήρια.
1967 – 1974. "Εθνοσωτήρια επανάσταση". Εξορίες, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια.

Περιεκτικό και ακριβές το σύνθημα που ακούστηκε στην εκδήλωση:

«Ούτε στο Καλπάκι (σε ξερονήσια) ούτε σε φυλακές
ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές»